اين پاى را بگو از ارتعاش بايستد، اين دست را بگو كه دست بدارد از اين لرزش مدام، اين قلب را بگو كه نلرزد، اين بغض را بگو كه نشكند و اشك از ناودان چشم نريزد.
اى جلوه خدا! اى يادگار رسول! زيستن، بي تو چه سخت است. ماندن، بي تو چه دشوار.
زمين با چه دلى ترا در خويش مي گيرد و متلاشى نمي شود؟ آسمان با چه چشمى به رفتن تو مي نگرد كه از هم نمي پاشد و فرو نمي ريزد؟
گویی هنوز صدای ناله علی در دل شب ، آن هنگام که پیکر فاطمه را در دل خاک می نهاد بگوش می رسد: « اى رسول خدا! دلم خون و خسته است و غصهام دائم و پيوسته. دخترت به تو خواهد گفت كه چگونه امتت عليه من همدست شدند و چگونه حق او را غصب كردند. از او سؤال كن، ماجرا را از او بپرس. چه دردها كه او در سينه داشت اما مجالى براى بروز نمييافت ولى به تو خواهد گفت، بار دلش را پيش تو بر زمين خواهد گذاشت ولى نه، زهرا محجوبتر از آن است كه دردهاى دلش را، حتى با تو بگويد، اما از او بخواه، سؤال كن، اصرار كن تا بگويد و خدا داورى خواهد كرد كه او بهترين حاكمان است…
شهادت بانوی دوعالم دخت رسول خدا(ص)را خدمت شما تسلیت می گویم.